2024 Lissabon, Portugal
In zowel 1988 als 1989 was ik in de zomer in Lissabon, beide keren kort omdat de daadwerkelijke vakantielocatie iets zuidelijker lag. Dit keer echter een week midden in de stad en geen plannen om mijn heil buiten de stad te zoeken. Midden in de stad is een vrij goede omschrijving want ik had een hotel op 10 meter van het Rossio. Kortom, een week Lissabon. Voor de verandering vloog ik dit keer vanaf Zaventem, Brussel. Parkeren op een terrein buiten Machelen en na al die jaren nog steeds verbaasd wat een totaal verwaarloosde indruk dit vliegveld maakt. Pas na de douane lijkt het enigszins georganiseerd en netjes. Gelukkig vertrokken we op tijd en hoefde ik niet al te lang op dit vliegveld door te brengen. In Lissabon een taxi gepakt naar, bijna dan, het hotel. Bijna omdat er allerlei voertuigen de weg blokkeerden en ik de laatste 250 meter maar ben gaan lopen. Snelle check-in en de tas in mijn kamer gedumpt om de stad in te lopen. Leuk om na al die jaren weer op Rossio te staan. De afgelopen dagen bleek het erg veel te hebben geregend, dus alles was inderdaad zeiknat. Lekker rondje gelopen, stevig omhoog ook en uiteindelijk aan de vinho verde bij Nicola op Rossio. De ochtend maar gestart met een ontbijtje om daarna met een straatlift, Elevador Santa Justa, omhoog te gaan naar de wijk Chiado. En toen maar aan het zwerven door steegjes en straatjes. Op het Praca do Commercio genoten van de zon en de regenbogen om vervolgens toch droog langs de Taag richting Belém te lopen. Soms vlak langs de rivier, dan weer een stukje er verder vandaan. Onder de brug van 25 april door, langs her en der moderne kunst om aan te komen bij het zeevaarders monument. Nog altijd enorm groot en fraai om te zien. Stukje verder naar de toren van Belém waar een rij van een meter of 200 voor stond. Ik heb overgeslagen om al snel daarna ook de nog langere rij voor het Jeronimos over te slaan. Geveltoeristje spelen dus. De botanische tropische tuin mocht mij wel begroeten als bezoeker want daar was alleen ik de wachtrij. Mooie tuin, niet al te netjes gelukkig. De regenbui kwam ik droog door omdat ik kon schuilen onder een enorme ficus. De foto ervan zet ik naast mijn eigen ficus zodat deze weet wat er van hem wordt verwacht. Prachtige pauwen in vol verenornaat en een gesprek met een Duitse toerist over de politieke toestand in Nederland en Duitsland. Een bezoek aan het museum voor moderne kunst (want er viel nog een bui) en na veel slenteren kwam ik terug op Rossio. Eten bij een Indiaas restaurantje en toch maar weer voor een glas wijn naar Nicola. Daar viel ik met mijn neus in de wijn want een Cubaanse man vierde het leven en deed dat door het terras te voorzien van wijn, wijn, rozen en meer wijn. Het leuke gevolg van zoiets is dat je dan al snel met allerlei nationaliteiten zit te kletsen. Kortom, prima avond. Zonder kater wakker en weer de stad in om dit keer het Alfama in te gaan. Nog steeds een heerlijke wijk maar jammer van alle rondrazende tuktuk-achtige voertuigen en de overvloed aan geparkeerde auto’s. Ik was net voor de rij bij de kassa van het Castelo de Sao Jorge. Lekker rustig over de muren slenteren en genieten van de uitzichten over de stad. Koppie espresso en, met een glas wijn, de kerktoren net buiten de muren beklommen. Getuige van een succesvol huwelijksaanzoek en na een toast op het komende echtpaar verder de wijk ingelopen. En gelopen. En gelopen. Van pleintje naar uitzichtpunt, over trappen en door steegjes. Onderweg een bezoek aan de kathedraal en her en der even in de zon genoten van alles om me heen. Heerlijk!
Het leek een leuk idee: op Commercio linksaf langs de Taag en dan door naar het Parque das Nacoes. In de praktijk viel het nogal tegen omdat het langste stuk over en langs industrieterreinen voert. Op zich dan weer wel lekker gelopen omdat het aangenaam zonnig was. Toch blij om uiteindelijk in het Parque te zijn en een bezoek te kunnen brengen aan het Oceanarium. Imposant en mooi. Lunch en een taxi terug naar de stad. Uitgestapt bij Santa Apolonia en weer Alfama in gelopen. Nu met bezoek aan het Musée de Fado. Erg leuk om te zien en vooral te horen. Dineren op het terras van een veganistisch restaurantje vlakbij het Rossio.
Ondanks de meters van de vorige dag nu koers gezet naar het Gulbenkian museum. Door het park van ene Eduardo naar het park van Amalia Rodrigues (in het fado museum natuurlijk haar stem gehoord) om te stoppen bij warenhuis El Corte Ingles. Waanzin eigenlijk daarbinnen: zolang het maar duur is, is het te koop. Even snel design jeans en een Tesla kopen. Gelukkig was er ook een uitgang en kon ik verder naar het museum. In de tuinen erg prettige stepstones en al snel kon ik die dan ook liggend bewonderen. De tuinman die me overeind hielp zei nog heel charmant dat het vaker gebeurde met mensen van mijn leeftijd. Het museum verder zonder vallen bezocht en ergens buiten maar weer een espresso gepakt. Meters gemaakt want ik moest natuurlijk weer elke keer een straatje in dat er leuk uit zag. De Avenida da Liberdade overgestoken en aan de andere kant door Principe Real gezworven. Een bezoekje aan een juwelier verliep anders dan gepland: de verkoopster constateerde dat ik iets te veel zon had gehad en pakte een crème uit haar handtas en zo stond zij even later mijn licht verbrande kop in te smeren. Weer gegeten bij Veganapatti en weer erg lekker. Mijn laatste hele dag gebruikt om naar de kapper te gaan ergens in Bairro Alto. Na lekker zwerven kwam ik bij een leuke kapper terecht, Lucas uit oorspronkelijk Brazilië. Het leuke zal toch wel in die combinatie zitten. Uiteindelijk is Lucas een uur bezig geweest met mijn hoofd. Scherpe lijnen van baard en kapsel, hoofdhuidmassage, wenkbrauwen, alles tip top en tot afsluiting een zoen van de kapper. Je zou bijna nog een keer gaan. Al slenterend de dag voortgezet, her en der een espresso, wat gewinkeld, wat in de zon gezeten en maar weer gegeten bij Veganapatti en wijn gedronken bij Nicola.
De laatste ochtend ingepakt en vlak bij Commercio op de boot gestapt voor een tochtje over de Taag. Het begon met mooi weer met in de verte een dreigend donkere lucht. Even na Belem (weer een enorme rij overigens) omgedraaid en met een slinger naar de andere kant van de rivier toe. Weer onder de brug door met mooi zicht op het Christusbeeld. Ondertussen zat de regenbui ons op de hielen en vlak achter ons was het dan ook een muur van mist. Wij kwamen droog over maar zodra we aanlegden stortte de bui zich ook over ons uit. Restaurant opgezocht voor de lunch en nog wat geslenterd door de stad. Taxi naar het vliegveld en wachten op de vlucht terug. Vertraging na vertraging maar toen mochten we eindelijk aan boord met nog een vertraging. Om 1 uur in de nacht op Zaventem en om 4.15 uur thuis in Deventer. Waarom dat zo lang duurde? Omdat Quick Parking Zaventem niet echt zijn naam eer aan doet. Tip: elders parkeren!