2007 - Jordanie
Mijn vlucht zou om 16.40 vertrekken maar een bericht vertelde mij dat dit 18.40 werd. Geen probleem. Op Schiphol stond de vertrektijd al op 20.45 en even later op 21.30. Inchecken mocht vanaf 18.30 dus ik deed dat om 18.31 en eindelijk kon ik achter de douane terecht. Rijksmuseum bekeken, whisky gekocht, boek uitgelezen dus een boek gekocht. De tijd stond ondertussen op 23.00 gepland. En inderdaad, om 23 uur vertrokken we dan eindelijk met onze Royal Jordanian naar Amman. Geld wisselen, visum regelen, bagage halen en gids plus overige reizigers ontmoeten. Wat ben ik toch jong! Om 5 uur waren we in het hotel en om 5.05 lag ik in bed in het zeer lelijke Arena Hotel. Om half 9 opstaan en al snel waren we op weg. Over de snelweg richting Irak reden wij naar Qasr al-Kharraneh. Dit is een woestijnkasteel dat, gezien een Koefische inscriptie, stamt uit 711 nC. Redelijk oud wel dus. Van binnen meer vervallen dan van buiten. Buiten ontdekte ik een soort Schotse collie met 3 pups, speeltijd. Kasteel 2: Qusair Amra, een klein kasteeltje uit 705nC. Het is gebouwd als lustoord, een plek waar mannelijke reizigers hun vermoeide lichaam konden laten verwennen door jongens en/of meisjes. Schitterende fresco’s van badende vrouwen, jachttaferelen en godinnen. Met stripverhalen over de toenmalige gebruiken, dat zij nu eens leuke fresco’s. Kasteel 3: Qasr Azrq (het blauwe kasteel), gebouwd met zwarte basaltsteen. In de 8e eeuw gebouwd als verdedigingswerk tegen de nomaden. Het laatste militaire hoogtepunt van dit kasteel is het verblijf van Lawrence of Arabia in 1917 – 1918. Lunch onderweg met heerlijke moukba (stoofschotel met alles). Terug in het hotel even de sauna ingedoken en later gedineerd: schaap in yoghurt.
Amman. Stad met de Abdullah moskee. Een enorme blauwe koepel met 1 minaret en fraaie bijgebouwen. In de koepel een gigantische kroonluchter en een prachtig tapijt. Weer naar buiten, schoenen weer aan en ja hoor, ik flikker van de trap terwijl ik de 99 namen van Allah aan het lezen was. Op naar de citadel. Een aparte attractie wel. De tempel van Hercules uit de 2e eeuw nC. Een interessant archeologisch museum met stukken Dode Zee-rollen, beelden en sieraden uit eeuw 1. Zicht op de hoogste vrijstaande vlaggenmast ter wereld: 127 meter. Onder ons lag het Romeinse theater uit eeuw 2, plaats voor 6000 man en een geweldige akoestiek. Koffie in de zon en snel naar Jerash. Groots. Een aardbeving in 746 deed de stad de das om en pas in 1806 werd de stad herontdekt. Je komt binnen door de zuidpoort die al indruk maakt. Het hippodrome is nog steeds in gebruik. Het forum, stilte! Ovaal, 90 m lang, 80 m breed en 56 Ionische zuilen. Een lucht die zwart was, kortom prachtig. En dan hoor je opeens doedelzakken. De Royal Jordanian Scottish Pipe Band was aan het oefenen en speelde voetballiedjes en Beethoven. En dat bij een geweldige akoestiek. Middenin het theater is een plek die absolute stereo geeft en ja, het klopt. Langs Zeus naar de tempel van Artemis, een blik op het noordtheater en over de Cardo Maximus (hoofdstraat) met zijn 260 zuilen terug naar het forum. Langs de poort van Hadrianus, vol in het strijklicht. En dan het hoogtepunt van de dag: naar de wc. De deur wordt netjes geopend. De kraan wordt keurig opengedraaid, zeep wordt gegeven en de schone handdoek wordt aangereikt. Viel tegen dat ik mijn eigen pik uit mijn broek moest halen.
Vandaag naar Umm Qeis, de ruines van de oude stad Gadara. Weids uitzicht over de Jordaanvallei, het meer van Galilei en de Golan hoogvlakte. De ruines bestaan uit erg veel zwarte basalt en natuurlijk weer een theater, wat kerken en straten en veel pilaren. Even genieten van het uitzicht en voor ik er erg in had was ik omringd door schapen. Vlakbij liggen de restanten van het dorpje Umm Qeis. De Israelis hebben hier een aantal jaren terug de boel helemaal aan gort gebombardeerd. Nare smaak. Door de Jordaanvallei naar Pella. Onderweg landbouw en vooral heel veel bloemkolen. Pella lijkt klein want er is tot nu toe slechts een klein stuk opgegraven. Een wandeling over de hellingen bracht ons bij een guesthouse voor de lunch. En verder naar de Dode Zee. Het was koud, veel wind maar ja, je moet het meegemaakt hebben dus even later dreef ik op de zee. Op het strand zijn echt schitterende zoutkristallen te vinden. Terug naar Amman. Dag vrij programma. Met een privechauffeur naar de grens met Irak. Ik wilde het, desnoods van afstand, gezien hebben. Maar wat schertste mijn verbazing: van de Jordanese douane mochten we de grens even over. De Irakese douane leverde heel veel gepraat op in heel veel toonhoogtes. En uiteindelijk kreeg ik een schouderklopje en mocht ik, naast een waar bewapende Irakees, even Irakese bodem aanraken.
Met bagage klaar om vroeg Amman te verlaten. Eerste stop: Nebo. In de Mozeskerk een schitterende mozaiekvloer uit 530 nC. Toch wel bijzonder om op plekken te komen waar Bijbelse namen een rol speelden. Door naar Madaba en in Madaba naar de St Georgeskerk (grieks orthodox). Met natuurlijk weer een mooie mozaiekvloer. Dit keer een kaart van Palestina, op werkelijke en kloppende schaal. En dat gemaakt in 560 nC. In de kroeg op de hoek een glas vers citroensap, prima te drinken. De Koningsweg op, dwars door de bergen en dwars door de Wadi Mujib woestijn. Een fotostop met prachtige vergezichten en toiletmogelijkheid. O nee, tch niet want de wc pot was uit het toilethoekje gejat. Lunch bij Kerak en naar het kruisvaarderskasteel uit 1142. Een spannend jongensboek-kasteel. Leuk. Verder naar de Wadi Musa alwaar wij sneeuw en een wolf zagen. Het hotel was klein en koud, mijn kamer klein en koud, de receptionist lekker en heet. Slapen met de wetenschap dat Petra nu vlakbij is! Wakker omdat de schreeuwende moskee erg dichtbij bleek te staan.
Via het Crown Plaza het pad op naar Petra. Links en rechts al Djin-blokken, grote uitgeholde rotsen. Het eerste graf: Bab Es-siq Triclinium. Voor deingang van de kloof (de Siq) even ademhalen. De SSiq is 1,2 kilomter, soms heel nauw, links en rechts nissen, ornamenten en beelden. En dan…..de Schatkamer. Wauw is het enige passende woord. Het geheel is fantastisch maar de gevel van de Schatkamer is toch wel de mooiste gevel. Deze kamer schijnt gebouwd te zijn voor koning Al-Khazneh in 100 vC. Via de straat der facades met overal graven, huizen en overheidsgebouwen naar het theater. Koffie en pissen. En verder lopen:het Urn graf en dus 200 treden op. Hoe perfect vierkant de hoeken uitgehouwen zijn. Trapje verder: het Zijden Graf en het kolossale Korintische graf. En dan het nog grotere Paleis graf. Lunch en klaar voor het Klooster. Een pad van 900 treden en dan is daarEd-Deir met een gevel van 45 m hoog en 50 m breed, beetje kaal maar fenomenaal in zijn grootsheid. Wat een genot om her te zijn! De 900 treden weer afgewerkt en langzaam teruggelopen naar de Siq. Om bij te komen een Turks bad genomen. Eerst een heet stoombad en daarna een massage door een enorme Syrier. Niet echt een tedere massage. Ik lig op mijn buik in mijn nakie terwijl die enorme Syrier in slechts een handdoek bovenop mij gaat zitten. Hij gooit me om en grijpt me in mn liezen. Een flinke spanking en als een kind gewassen. Ingepakt in handdoeken en afkoelen met een glas thee. Bij het diner bleek de lekkere receptionist vanavond kelner te zijn. Jammie.
En bij het ontbijt was hij er al weer. Toch maar verder gegaan met de trip. Nog een stuk Koningsweg naar Wadi Rum. Stukje lopen en de “7 pilars of wisdom” bekeken. Korte “safari” door de woestijn in een aftandse Landrover. Kijken bij de rots van Ali, Azraq-Ali en weer een stukje gelopen en geklauterd. Lunch bij een bedoeienentent en terug voor een korte stop in Aqaba aan de Rode Zee. Welk een vieze triestheid hier. Over de markt gelopen en dat is natuurlijk wel leuk altijd. Veel kleuren. En toen terug naar Amman, zelfde hotel weer, zelfs zelfde kamer weer. Volgende ochtend op tijd naar het vliegveld om in een vliegtuig vol met rochelende Mekka-gangers terecht te komen.
En zo kwam ik dus weer aan op Schiphol.