Alle blonde vrouwen zijn dom
Met een groeiende afkeer en met steeds meer verbazing lees ik tegenwoordig de krant en allerlei berichten op en via sociale media. Om met de deur in huis te vallen: ik ben een voorstander van het opvangen van vluchtelingen. Ik geloof niet dat elke vluchteling een gelukszoeker is. Ik geloof niet dat elke vluchteling op weg is om rottigheid te veroorzaken. Ik geloof ook niet dat elke katholiek een kinderverkrachter is. En ik geloof ook niet dat elke blonde vrouw dom is. Ik geloof in het helpen van mijn medemens. De laatste weken ben ik voor veel dingen uitgemaakt: ik ben een landverrader, ik help mee aan verkrachtingen, ik ben een smeerlap en ik dien aan mijn darmen opgehangen te worden. En dat alleen omdat ik vluchtelingen ondersteun. Wat is het toch geweldig dat er een groep mensen is die zo onderbouwd een mening heeft! Maar ok, ik respecteer de mening van een ander, ook wanneer ik het er niet mee eens ben. Waarom is er dan tegelijkertijd zo weinig respect aan de zijde van een groep mensen die anti-vluchteling is?
Ik voel haat en afkeer, stupiditeit en kortzichtigheid. En dat maakt mij soms angstig en vaak boos. Waarom zou ik mijn deur dichthouden wanneer iemand mijn hulp nodig heeft? Uit ervaring weet ik hoe het voelt wanneer deuren dicht blijven terwijl hulp nodig is. Uit diezelfde ervaring weet ik hoe het is om bang te zijn in de omgeving die tot voor kort je thuis was. Hoe andere mensen je bedreigen en scheldend achtervolgen. Ik weet hoe het voelt om de deur achter je huis dicht te trekken en op weg te gaan naar een hopelijk veilige plek. Om met een enkele tas aan kleding een reis te beginnen waarvan je niet weet waarheen die leidt. De onzekerheid, de angst, het over je schouder moeten kijken. Maar ik weet ook hoe het voelt wanneer mensen helpen. Ook in het land waar ik vandaan vluchtte waren mensen bereid te helpen. In het land waar ik tijdelijk verbleef waren mensen die hielpen. En in het land waar wij uiteindelijk heen gingen stonden mensen klaar om te helpen. Waarom? Omdat al deze mensen besloten hulp te bieden op een moment dat het nodig was. Zo simpel zou het toch ook moeten zijn: we helpen wanneer het nodig is.
Op dit moment is hulp nodig, op veel plekken en voor veel mensen. Met elkaar kunnen wij deze mensen helpen. Sterker, zouden wij deze mensen moeten helpen. Dit betekent niet dat deze mensen alles kunnen doen en maken. Onze wetten en regels gelden voor ons allemaal. Als Nederlander ben ik trots op artikel 1 van mijn grondwet: gelijkheid. Iedereen in dit land dient zich daar aan te houden. Doe je dit niet dan is hier geen plek voor jou. En dan maakt het mij eerlijk gezegd weinig uit of je nu vluchteling bent of een geboren en getogen Nederlander bent. Als nieuweling in een land ben je niet bekend met veel van de lokale regels. Logisch, als ik aan een eerste werkdag bij een nieuwe werkgever begin ben ik ook niet op de hoogte van alle bedrijfsregels. Aan mij de taak op dat moment om vragen te stellen zodat ik de regels leer kennen en begrijpen. Maar aan de nieuwe collega’s de taak om mij op de hoogte te brengen van de voor mij onbekende regels. Klinkt simpel en dat is het dan ook: de een legt de ander uit hoe we in dat nieuwe bedrijf samen werken. Ik kan immers niet blindelings weten hoe alles gaat in dat voor mij nieuwe bedrijf. En zo is het ook met vluchtelingen die in Nederland aankomen. In dit kleine landje gelden regels die zij niet kennen. We kunnen dan natuurlijk meteen roepen dat ze iets hadden moeten weten maar we hadden er ook voor kunnen zorgen dat ze het inderdaad wisten. Uiteindelijk komt dit neer op wederzijds begrip en de tijd voor elkaar nemen.
Ik heb oneindig meer respect voor die man die zijn vrouw en kinderen in veiligheid wil brengen dan voor die man die, zittend op de bank, roept dat ons land vol is en dat alle vluchtelingen weg moeten. Begrijp me goed, ik ben ook vluchteling. Zonder een anti homo wet in Uganda was ik nu niet in Nederland geweest. Daarnaast ben ik economisch vluchteling geweest. Ik stam af van een gevluchte Hugenoten-familie uit Frankrijk. En om het nog erger te maken ben ik ook nog eens homo. Ik heb alleen het kleine gelukje gehad dat mijn wieg in een land als Nederland stond. En kennelijk geeft dat mij het recht om andere mensen het recht op veiligheid en gelijkheid te onthouden. Sorry! Zo werkt het niet bij mij.
In mijn land zijn andere mensen welkom. In mijn land respecteren we elkaar en werken we samen aan een toekomst voor ons allemaal. Ik hoef het echt niet met alles en iedereen continue eens te zijn maar ik blijf geloven in respect en hulp. Met elkaar voor elkaar dus.