Een werkelijk betoverend landschap!
De laatste maanden heb ik regelmatig de route van Kisoro naar Entebbe (en terug) gereden. Op zich een korte afstand van zo’n 520 km maar onze wegen hier zijn minder goed dan de wegen in Europa. Kortom, een flinke reisdag elke keer opnieuw. En wat mij dan elke keer weer opvalt is hoe mooi Uganda toch is. Normaal gesproken verlaat ik Kisoro in de vroege ochtend. In mijn geval betekent dat altijd gedag zeggen tegen de staff en eindeloos knuffelen met mijn honden. Als ik dan uiteindelijk op pad ben, begint het net te schemeren. Door een langzaam oplichtend landschap voert de weg door het dal van Kisoro naar de bergen die ons scheiden van Kabale. Een werkelijk betoverend landschap! Onderweg wordt nog hard gewerkt aan het asfalteren van de laatste stukken weg. Op een vast plekje stop ik even om een blik te werpen op “mijn” Muhabura vulkaan, bijna altijd met een wolkenring om zijn piek. Door het mooie en bijzondere Euchya bamboe bos komt een volgend hoogtepunt in zicht: Lake Bunyioni. Men zegt het mooiste meer van oost Afrika……in elk geval is het uitzicht betoverend. Op dit vroege tijdstip hangt er vaak een laag bewolking over het dal en dat biedt een schitterend schouwspel. Na het viewpoint over Lake Bunyioni loopt de weg een beetje bergafwaarts tot aan Muko. Hier raakt het meer bijna de weg en er zijn altijd kano’s op het meer, komend van of gaand naar dit raakpunt. Dwars door vele dorpjes leidt de weg verder naar Kabale. Kabale is een redelijk grote stad en het belangrijkste kenmerk is eerlijk gezegd de slechte weg die door de stad loopt. Een vaste stop hier is Royal Supermarket. Naar Europese begrippen een klein winkeltje maar naar onze lokale begrippen een grote supermarkt. En wat belangrijker is: ze hebben in het aangrenzende café heerlijke chapattis en koele drankjes. Prima plek ook voor een bezoek aan een schoon toilet. Het is altijd leuk om op het terras iets te drinken en te kijken naar het straatleven. Aan de andere kant van Kabale wordt de weg weer goed en leidt wederom door een berglandschap. Ook hier weer prachtige vergezichten. Een stuk verder worden de bergen opgevolgd door een lang stuk “laagland”. Hier wordt wederom heel hard aan de weg gewerkt. De weg was niet al te goed en een tijdje terug stopte ik onderweg om een wegwerker te vragen waarom hij potholes (potholes zijn gaten in het wegdek) aan het maken was. Hij keek me stomverbaasd aan en gaf als antwoord dat hij potholes maakte omdat de weg verbeterd werd. Ik ben maar weer ingestapt en doorgereden. De volgende plek van grootte is Ntungamo. Ntungamo is het thuis district van onze First Lady en geeft onderdak aan een groots kassencomplex voor bloementeelt. In Ntungamo kun je ook nog iets anders zien: sprinkhaan-vallen. Enorme installaties van staal en golfplaat waar in het sprinkhaanseizoen miljoenen van deze heerlijke beestjes gevangen worden. Door naar Mbarara en weer dwars door allerlei dorpjes; het een bestaand uit 5 huizen, het volgende van iets meer betekenis. Maar altijd gebeurt het dorpsleven op of direct naast de straat. Mbarara is een universiteitsstad met dus veel jongeren op straat. Afhankelijk van de tijd stop ik even buiten Mbarara om iets te eten in Igongo, een cultureel centrum met goed eten, vriendelijk personeel en een erg leuk museum. Masaka is de volgende stad op de route en het stuk tussen Mbarara en Masaka leidt vlak langs Lake Mburo National Park. En elke keer zie ik weer zebra’s (of impalas of warthogs) en elke keer ben ik weer blij als een kind. Masaka betekent tanken en daarna weer doorrijden voor het laatste stuk naar Kampala. Een stuk van de weg hier voert vlak langs Lake Victoria en aan de kant van de weg wordt dus volop vis verkocht. Let vooral eens op hoe deze vis aan de radiator wordt bevestigd. Over de evenaar (leuke stop om wat te winkelen voor leuke souvenirs) en door de moerassen verder naar Kampala. Twee mogelijkheden hier: afslaan bij Mpigi (aan te raden in de spits) of door naar Kampala. De weg via Mpigi biedt nog een mooie kans om te genieten van het Ugandese landschap. De weg door Kampala biedt vooral drukte en stadsleven, wat ook weer vooral op en naast de straat plaatsvindt. Op het laatste stuk naar Entebbe komen beide routes weer samen. Een ijkpunt is de plek “where the lake touches the road” ofwel waar je vlak langs het water van Lake Victoria rijdt. Mijn eindpunt in Entebbe is altijd een wisselend guesthouse, keuze genoeg! ;s Avonds is er dan niets heerlijker dan uit eten te gaan bij Goretti's Pizza op het stand van Lake Victoria. Kabbelend water, een koud biertje en een hele gegrilde tilapia op tafel.