Sprinkhanen tekort
Uit de Volkskrant: “De Oegandese economie kampt met een bizar tekort aan sprinkhanen. De gevleugelde insecten zijn, gefrituurd met uien, een delicatesse in het land. Maar aanhoudende stroomstoringen bemoeilijken het werk van de sprinkhanenjagers, die felle lichten nodig hebben om de insecten in de val te lokken.De prijs van de gevleugde insecten is door de stroomstoringen de hoogte ingegaan. Tot wanhoop van de liefhebbers van de lokale delicatesse, moeten ze tegenwoordig omgerekend 34 eurocent neertellen voor een klein zakje sprinkhanen: een verdubbeling van het normale tarief. De Oegandese regering erkent dat het jarenlang te weinig heeft geïnvesteerd in de stroomvoorziening. Oeganda hoopt volgend jaar een nieuwe waterkrachtcentrale te openen. De insectenvangers hopen dat hun duistere tijden dan voorbij zijn.”
Dit artikel stond in de loop van 2011 in de Nederlandse Volkskrant en zal ongetwijfeld bij meerdere mensen vraagtekens opgeroepen hebben. Mensen die een reis hadden geboekt en van plan waren om de lokale Ugandese keuken eens te proberen bijvoorbeeld. Sprinkhanen eten? Hmmmm. Ik kan iedereen overigens verzekeren van het feit dat ik als niet Ugandees ook zeer begaan met de sprinkhanen-oogst. Ze zijn inderdaad erg lekker. En iedereen die een reis door Uganda maakt, zou eigenlijk een handje van deze delicatesse moeten proberen. Ogen dicht en gewoon eten. Ik maak ze soms zelf klaar met olijfolie en wat knoflook: zalig!
In Uganda worden meer dingen gegeten. Zo zijn witte mieren een andere delicatesse. Kinderen eten deze mieren veelal levend op, volwassenen bakken ze in een beetje olie. En ook hier weer hetzelfde: erg smakelijk! Wanneer ik Ugandezen vertel over enkele Europese specialiteiten als Hollandse nieuwe of wijngaardslakken, word ik steevast aangekeken met een blik die eigenlijk enkel walging uitdrukt.
Kennelijk hebben we in ieder land of regio onze eigen afwijkingen waar een “vreemdeling” erg anders tegen aan kijkt.
Op reis door Uganda krijgt u de gelegenheid om her en der de lokale gerechten uit te proberen. En het is echt niet zo dat er altijd mieren of sprinkhanen gegeten worden. Bijna overal in Uganda komt u matoke tegen. Dit is een kleine groene bananensoort die gestoomd en dan geprakt wordt gegeten. In de meeste regios wordt dit vergezeld door een stoofschotel van bonen, van vlees of van een pindasaus. Deze pindasaus is over hel algemeen enigszins roze van kleur en smaakt totaal anders dan de bij ons bekende pindasaus. Qua vlees is vooral de kip enorm populair: gekookt, in saus, gegrild. Ook de geit doet het goed: heerlijk smakelijk vlees in een stoofpotvariant. In sommige regios staan er veelal aardappelen (Kisoro heeft de meest smaakvolle van het land en dan heten aardappelen opeens Ierse aardappelen), rijst, posho (soort dikke maispap) of millet (gierst) op het menu.
Over het algemeen is de lunch hier hetzelfde als het diner. Kortom, niet te vaak lokaal eten want dan verveelt het snel. Een aanrader uit de lokale keuken vind ik de gonja. Dit is een speciale bananensoort die met (dunne) schil gebakken of gegrild wordt en dan koud of warm gegeten wordt. Zo lekker dat ik er geen genoeg van kan krijgen.
Om u alvast in Ugandese sfeer te brengen volgt hier het recept voor een heerlijke portie sprinkhanen:
- Verwijder vleugels en grote poten van de nog levende sprinkhanen
- Blancheer de sprinkhanen een paar seconden in kokend water, droog ze af
- Verhit wat olie en voeg een gesnipperde ui toe
- Voeg de sprinkhanen toe en bak deze tot ze goudbruin en knapperig zijn.
- Serveer warm als borrelhapje of bij de maaltijd
Ik zou dus gewoon ergens onderweg aan de kant van de weg stoppen en wat lekkere dingen inkopen om genietend van sprinkhanen of bananen verder te reizen.