Toch maar weer een beurs doen
De afgelopen jaren hebben 1001Reisen uit Duitsland en ik hard gewerkt aan het op de markt zetten en houden van Habari in Duitsland. Een van de niet te missen onderdelen van een dergelijk traject zijn toch weer vakantiebeurzen. Het eerste jaar stonden we op een vreselijke beurs in het toch wel erg trieste Essen. Het jaar erop werd het beter: Stuttgart. Hier vindt jaarlijks gedurende maar liefst 9 dagen een van de grootste vakantiebeurzen van Duitsland plaats. Het eerste jaar stonden wij als vreemde aanbieder van Afrika reizen enigszins verstopt tussen allerhande campers maar vorig jaar promoveerden we naar hal 6 en stonden we temidden van vele, vele aanbieders van reizen en accommodaties. Aangezien Marco van 1001Reisen en ik het toch wel erg leuk vonden om de afgelopen jaren samen deze beurs te doen, besloten we om dat dit jaar ook maar weer te doen. En zo bevod ik mij dus wederom in hal 6 van de Stuttgarter Messe. En het was weer leuk! Voor het eerst waren we niet de enige Uganda specialist. Sterker, onze concurrent stond pal naast ons, best gezellig eigenlijk. Zeker omdat ik de concurrent in de persoon van Johanna Klump nu toch ook al weer een paar jaar ken. Maar goed, onze eigen prestatie was belangrijker dan de gezelligheid en ik denk dat we het goed hebben gedaan. Goede gesprekken gevoerd met mensen die zich al voor hadden bereid. Verrassende gesprekken met mensen die in Uganda gewoond hebben. Zelfs met een koppel dat de oude oude eigenaar van Travellers Rest Hotel nog heeft gekend en koffie met deze pionier heeft gedronken in de tuinen van het hotel. Nu we een paar jaar bezig zijn met reizen verkopen in Duitsland beginnen oud reizigers langs te komen om hun verhalen te vertellen. Enthousiaste verhalen! Logisch, de reizen zijn mooi, het land is mooi. Een reiziger was zo onder de indruk dat hij een film samen heeft gesteld die hij in maart in een zaal aan 150 gasten gaat vertonen. Zulke acties zijn geweldig om te horen, het enthousiasme en de wetenschap dat wat we doen goed is.
Negen dagen lang elke dag beurs draaien is lang! Maar de sfeer was wederom erg leuk. In de stand werden we weer geholpen door onze vertrouwde Maggie. Deze Maggie reist op de dagen dat ze ons helpt 2,5 met de trein naar Stuttgart, gewoon omdat ze het zo leuk vind om ons te helpen in de stand. En dan natuurlijk weer 2,5 uur terug. Bijzonder! Twee andere oud reizigers maakten in het laatste weekend de bezetting compleet. Veel plezier, veel praten, veel foto's zien, veel vragen beantwoorden. De avonden na de beurs moest er natuurlijk gegeten worden. Wij doen dit het liefst in Filderstadt, een dorpje vlakbij de expo. In dit geweldig saaie dorpje overnachten we ook dus het daar eten is een gemakskeuze. Vorig jaar konden we nog terecht bij een erg lekker Grieks restaurant, dit jaar bleek daar de Griekse kok verdwenen en er werd niet langer gekookt. We vonden een ander klein restaurantje en waren al weer snel stamgasten. Goed eten, gezellige eigenaren, erg leuk hondje ennatuurlijk goed bier.
Reizen verkopen betekent dat er vragen worden gesteld door mensen. Gelukkig niet over toiletpapier maar er moet wel altijd uitgelegd worden dat je in Uganda kunt eten zonder er meteen of langzaam dood aan te gaan. Natuurlijk kwamen er veel vragen langs over ebola en malaria. Maar de vraag of je de gorilla's ook mag knuffelen had ik niet verwacht. Onze aanbieding van een gratis gorilla permit werd door een vrouw echt goed opgevat. Ze kwam naar me toe en wilde zo'n gratis permit. Toen ik uitlegde dat ze dan een reis diende te boeken merkte ze op dat ze helemaal niet naar Afrika wilde maar dat ze gewoon een gratis permit wilde. Toen ik haar vroeg of ze eigenlijk wist wat een gorilla permit was antwoordde ze heel simpel: nee. Maar het is gratis dus ik wil het. Sja......een andere dame stevende recht op ons af met de opmerking dat zij de reis wilde winnen. Stomverbaasd keken Marco en ik elkaar aan. Ja, de prijs herhaalde ze. Ze voegde nog toe dat je als standhouder op de vakantiebeurs gratis reizen weg moet geven. We hebben haar maar een reis naar de uitgang gegeven. Verder lijken de mensen op deze beurs best op gewone mensen.
En toen brak de laatste dag alweer aan, nog even wat reizen aanprijzen en weer terug met de trein naar het mooie Deventer. En hoewel we tijdens zo'n beursperiode regelmatig foeteren op de lengte ervan, hebben we nu al weer zin in de expo van 2016.